Το ορεινό έδαφος της Kρήτης ευνοούσε πάντα την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, κυρίως αρνιών και κατσικιών. Tα κτηνοτροφικά προϊόντα, κρέας, γάλα, δέρμα, κόκαλο, μαλλί, δεν προορίζονται μόνο για αυτοκατανάλωση της αγροτοποιμενικής οικογένειας, αλλά αποτελούν εμπορεύσιμα είδη, απαραίτητα στην οικοτεχνία και στη βιοτεχνία.
Κατά τη μακρά και δύσκολη περίοδο παραμονής του στο βουνό, ο βοσκός βρίσκει καταφύγιο σε πρόχειρα πετρόχτιστα, θολωτά καταλύματα, τα μητάτα, όπου εκεί ασχολείται και με την τυροκομική. Η επιβίωση αυτή υπαγορεύει έναν ιδιαίτερο τρόπο συμπεριφοράς κι έναν ειδικό κώδικα τιμής σεβαστό απ' όλους τους βοσκούς.
