Οι θεότητες αναπαριστάνονται με ειδώλια διαφόρων τύπων. Τα πιο γνωστά είναι οι θεότητες των όφεων από φαγεντιανή, τα οποία εικονίζουν τη Μητέρα Θεά με μακριά φούστα, γυμνό στήθος, φίδια και πόλο με ζώο στο κεφάλι της, που καθένα απ΄ αυτά είναι σύμβολο λατρείας.
Λατρευτικοί χώροι υπάρχουν στα ανάκτορα και σε οικίες ή μέγαρα, αλλά και σε κορυφές βουνών, όπως του Γιούχτα, της Σύμης κ.α. ή και στα σπήλαια του Αρκαλοχωρίου, του Ιδαίου Άντρου και του Δικταίου Άντρου.
Κατά την κρητομυκηναϊκή περίοδο η γυναικεία θεότητα συνεχίζει να είναι το κέντρο της θρησκευτικής έκφρασης, που συχνά εμφανίζεται ως Πότνια Θηρών, συνοδευόμενη από ζώα ή γρύπες σε αντωπές συνθέσεις. Παράλληλα παρατηρείται η καθιέρωση νέων θεοτήτων που φανερώνει τη μυκηναϊκή επίδραση, όπως αποδεικνύεται από τα γραπτά κείμενα της «Γραμμικής γραφής Β», όπου συναντούνται τα ονόματα του Δία, του Ποσειδώνα κ.α.
