«Ενώ οι Τούρκοι ήταν απασχολημένοι για να προελάσουν, καλυμμένοι και σώοι από τις βολές των κανονιών, κάτω από τον προμαχώνα του Παντοκράτορα, βλέποντας εγώ τη θρασεία προέλασή τους, χρησιμοποίησα όλες τις δυνάμεις μου, για να τους προσβάλω με ξαφνικές εξόδους. Δύο μάλιστα έγιναν τότε που ήταν πολύ χρήσιμες, για να εμποδίσουν τις εργασίες του εχθρού. Η μια διευθύνονταν από τον ανδρείο Μονσιού Σατανό, που προχωρώντας σε κάθε κίνηση με ακατάσχετη ορμή, σκοτώθηκε ένδοξα, χτυπημένος από μια τουφεκιά... Η προσπάθεια υπήρξε αποτελεσματική, όχι μόνο για τη ζημιά που προξένησε στον εχθρό, αλλά και για το θάρρος που επέδειξαν, γεγονός που μεγάλωσε την τόλμη των αμυνομένων».
(απόσπασμα από την Έκθεση του Γενικού Προβλεπτή Αντόνιο Μπάρμπαρο, 1667, Στέργιου Γ. Σπανάκη, Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας, τ. ΙV, Ηράκλειο 1958, σελ. 119-120)
