Ένας «πολυεθνικός» πόλεμος

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πολιορκίας του Χάνδακα οι Βενετοί χρησιμοποιούν συστηματικά μισθοφορικές δυνάμεις από άλλες χώρες, ενώ συχνά επίσης ζητούν τη στρατιωτική συνδρομή άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Από το 1650 το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών κρατών για την εξέλιξη του πολέμου εκφράζεται με έμπρακτο τρόπο. Η Ισπανία αναλαμβάνει τον εφοδιασμό της πόλης σε σιτάρι και παράλληλα αποστέλλει 8 πολεμικές γαλέρες της με σημαντική οικονομική ενίσχυση. Το παράδειγμά της ακολουθούν στα επόμενα χρόνια και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που όμως δεν επιθυμούν οριστική ρήξη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έτσι, η βοήθειά τους συχνά είναι ανεπαρκής, προκειμένου να μη διαταραχθούν οι λεπτές ισορροπίες των διπλωματικών σχέσεων. Ιδιαίτερα σημαντική είναι στα τελευταία δύο χρόνια της πολιορκίας η παρουσία των Γάλλων και των Γερμανών.

Αντίστοιχα, οι Οθωμανοί χρησιμοποιούν και αυτοί στρατιώτες από όλη την επικράτεια της τεράστιας αυτοκρατορίας τους. Στον οθωμανικό στρατό που πολιορκεί την πόλη συμπεριλαμβάνονται πολεμιστές με διαφορετική καταγωγή, άλλη γλώσσα ακόμα και διαφορετική θρησκεία. Ο πόλεμος αποκτά έτσι ένα «πολυεθνικό» χαρακτήρα.