«Η μια ομάδα σκιών μετά την άλλη ερχόταν προς το μέρος μας, με τον δεκανέα Πάσκοου να καλεί και να δίνεται το παρασύνθημα. Ο δεκανέας τους ψιθύριζε να ακολουθήσουν το δρόμο για το λιμάνι... Ξεκινήσαμε ο ένας πίσω από τον άλλο. Ο Ντέιβιντ ήταν τελευταίος κι εγώ προτελευταίος. Προσπαθούσαμε να μην κάνουμε θόρυβο, αλλά μέσα στο σκοτάδι ήταν αναπόφευκτο να σκοντάφτουμε σε χαλάσματα. Όλα τα κτίρια ήταν ερειπωμένα... Μου φαινόταν ότι περπατούσαμε κάτι αιώνες, και ήμουν έτοιμος να ρωτήσω αν πηγαίναμε σωστά, όταν φτάσαμε κάπου όπου είχε περισσότερο φως. Ήταν το λιμάνι... Πριν προλάβω να νιώσω το κατάστρωμα κάτω από τα πόδια μου, ένιωσα το πλοίο να φεύγει...».
(Reg Spurr, Έχοντας και Χάνοντας / To have and to Lose, Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών 2005, σελ. 131-135)
