Επιδρομές
Από τις αρχές του 7ου αι. το νησί γίνεται συχνά στόχος πειρατικών επιδρομών. Η πρώτη σημαντική επιδρομή πραγματοποιείται γύρω στο 620 - 623 από Σλάβους. Στις επόμενες δεκαετίες η Κρήτη βρίσκεται στο επίκεντρο του αραβοβυζαντινού ανταγωνισμού για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου, με αποτέλεσμα συχνά να υφίσταται επιδρομές και επιθέσεις.
Η πρώτη αραβική επίθεση εναντίον του νησιού εξαπολύεται πιθανότατα το 654 και ακολουθούν πολλές άλλες. Σημαντική είναι η σχετική πληροφορία από το βίο του Αγίου Ανδρέα Κρήτης, προκαθήμενου της Εκκλησίας της Κρήτης, μεταξύ του 712 - 740, που αναφέρει: «...οι των Αγαρηνών αθεώτατοι και ναυμαχίαις εμπειρότατοι, το όρμημα αυτών εν θαλάσση θέμενοι, δια πλήθους σκαφών τη των Κρητών νήσω εμμανώς επέστησαν, σάλος δε είχε και φόβος πάντας τους αυτόχθονας και περιοίκους ταύτης...» [(«οι άθεοι και εμπειροπόλεμοι στη θάλασσα Αγαρηνοί, εφορμώντας από το πέλαγος, επιτέθηκαν με πολλά καράβια εναντίον της νήσου Κρήτης. Οι κάτοικοι του νησιού κυριεύθηκαν από τρόμο») (Θεοχάρη Δετοράκη, Ιστορία της Κρήτης, 1986, σελ. 133)].
Στρατιώτες του χαλίφη της Βαγδάτης αναγγέλλουν με τις σάλπιγγές τους την αναχώρηση για τη Μέκκα (Al Wasiti)
365
395
431
448
535
623
654
668
727
750
765
767
795
827
843
862
949
960
961