Οι άνθρωποι μετά την κατοχή, που γλύτωσαν από τους Γερμανούς, είχαν μια δόση τρέλας. Ό,τι δεν είχαν ζήσει τόσα χρόνια, στη Γερμανική κατοχή, θέλαν να τα βγάλουν διασκεδάζοντας. Θέλαν να βγάλουν τη θλίψη από πάνω τους, την καταχνιά.
Γι' αυτό το λόγο και οι απόκριες ήταν κορυφαίο γεγονός για το μεταπολεμικό Ηράκλειο. Οι εκδηλώσεις ξεκινούσαν την Τσικνοπέμπτη και τελείωναν την τελευταία Κυριακή των απόκρεων. Εκείνες τις μέρες, έκανα 15 μέρες να κοιμηθώ κανονικά. Κάθε βράδυ γινόταν χοροί. Οι κυρίες της εποχής πραγματοποιούσαν εντυπωσιακές εμφανίσεις , με τουαλέτες που έραβαν είτε στην Αθήνα είτε σε καλές μοδίστρες του Ηρακλείου, αφού υπολόγιζαν σε πόσους χορούς θα πάνε. Σε κάθε χορό γινόταν καλλιστεία και έβγαινε η πιο ωραία δεσποινίς. Όλες οι νικήτριες διαγωνιζόταν την τελευταία Κυριακή των απόκρεων και έβγαινε η βασίλισσα του καρναβαλιού, που είχε το δικό της άρμα.
Ήταν μια ωραία εποχή για το Ηράκλειο ο καρνάβαλος. Δεν υπήρχε κανένας φορέας να βοηθάει οικονομικά γι'αυτό και οι άνθρωποι που είχαν μια οικονομική ευχέρεια έδιναν σημαντικά ποσά. Υπήρχαν και όμως πάρα πολλοί εθελοντές, που προσέφεραν τη βοήθειά τους επειδή δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να διαθέσουν χρήματα. Θυμάμαι μια χρονιά είχε έρθει από την Αθήνα ένας ντεκορατέρ και έφτιαξε ένα εντυπωσιακό τεράστιο καρνάβαλο από χαρτόμαζα βαμμένη πολύ ωραία. Τα άρματα ήταν αυτοκίνητα στολισμένα που δεν φαινόταν καθόλου και οι στολές υψηλής ποιότητας. Δεν θα ξεχάσω, ένα βράδυ, σε ένα χορό αποκριάτικο του «τένις» στο Ντορέ - πριν να χτιστεί όπως είναι σήμερα - όσοι ήμασταν στην αίθουσα χορού βγήκαμε έξω στην πλατεία Ελευθερίας χορεύοντας κόγκα όπου ο δήμος είχε μια ορχήστρα. Όταν μπήκαμε ξανά μέσα στην αίθουσα χορεύοντας είχε μείνει μόνο η ορχήστρα που έπαιζε μουσική.
