Στο λιμάνι, εκεί που πουλάνε τα ψάρια, ήταν το πέρασμα για να πας στο λιμάνι και μας σταματάγανε και μας κάνανε έρευνα οι τελωνιακοί. Θυμάμαι μια μέρα και είχα βάλει τα κλάματα. Μου είχαν δώσει μια μέρα κάτι κομματάκια σοκολάτες, ωραίες σοκολάτες, και ένα σακουλάκι καφέ. Τότες, μετά τη κατοχή, ήτανε πείνα και δεν είχαμε εμείς σοκολάτες. Κάτω από το κάρο είχαμε τον κουβά για να ποτίζουμε τα αλόγατα και βάζαμε μέσα και τον ντουρβά που βάζαμε τα άλογα να φάνε. Και τα είχα κρύψει εκεί μέσα, μέσα στ' άχυρα. Και μου κάνανε έλεγχο οι τελώνοι και μου τα πήρανε. Τι έκανα να μου τα δώσουνε, αυτοί τίποτα. Και πάω τους τουρίστες με τα πράματα πάνω στο κάρο, στο ξενοδοχείο. Στενοχωρηθήκανε οι ανθρώποι και εκεί που έκανε η μεταφορά πέντε δραχμές, μου δώσανε πενήντα. Και αμέσως πήρε το ηθικό μου...
