Το Ηράκλειο μετά τους βομβαρδισμούς είχε μια απερίγραπτη εικόνα. Στην Έβανς, στη στοά Μουρτζή, οι βόμβες είχαν κόψει το υπόγειο καλώδιο υψηλής τάσης που τροφοδοτούσε όλα τα προάστια της πόλης και το αεροδρόμιο. Στην πλατεία Αρκαδίου είχε πέσει ίσως η πιο μεγάλη βόμβα που μπορεί να έφτανε τα 1.000 κιλά και είχε ανοίξει ένα τεράστιο λάκκο διαμέτρου 20 μ. και βάθους 10μ. Μια άλλη μεγάλη βόμβα, 500 κιλών, είχε πέσει στην οδό Αμαλθείας, χωρίς όμως να εκραγεί. Θυμάμαι ακόμα μια άλλη, επίσης μεγάλη βόμβα, που είχε πέσει τέσσερα μέτρα από τη βόρεια πλευρά του καμπαναριού του Αγίου Μηνά και δεν εξερράγη. Τότε στο Ηράκλειο ζούσε ένας γέρος Τσέχος πυροτεχνουργός ο Μαρτίνες, που ανέλαβε να απενεργοποιήσει τις βόμβες που δεν είχαν εκραγεί. Εάν αυτός δεν είχε φροντίσει να εξουδετερώσει τη βόμβα στο καμπαναριό του Αγίου Μηνά, η ζημιά που θα προκαλούσε θα ήταν τεράστια.
Επίσης στην πλατεία Δασκαλογιάννη είχε πέσει μια βόμβα που έκοψε το δίκτυο υδροδότησης της πόλης. Είχαν σχηματιστεί μεγάλες λακκούβες όπου έτρεχε το νερό και ο κόσμος το μάζευε με κουβάδες για να πιει.
Μόνο στην Αγία Τριάδα και την Ξύλινη Τάμπια δεν είχαν πέσει γερμανικές βόμβες...
