Η πρώτη σκέψη για τη δημιουργία μεγάλων στρατώνων στην πόλη του Χάνδακα γίνεται για πρώτη φορά το 1565 από το γενικό στρατιωτικό διοικητή Τζώρτζη, ο οποίος από κοινού με τον τότε δούκα ανέθεσε το έργο αυτό, όπως και την ολοκλήρωση αναλόγων έργων, στον Τζ. Σαβορνιάν (G. Savorgnan) το 1566.

Ο πρώτος σχεδιασμός προέβλεπε την κατασκευή δύο κτιρίων-στρατώνων.

Το κτίσμα άρχιζε νοτιοανατολικά από την πύλη Βολτόνε (Voltone) και κατέληγε στο Πεδίον του Άρεως (Piazza d'Armi ή Campo Marzio), στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας, όπου γυμνάζονταν οι στρατιώτες.

Προ αυτού, πιθανολογείται ότι υπήρχε ένας μικρός στρατώνας, που έχτισε ο Γενουάτης Ενρίκο Πεσκατόρε, και ο οποίος το 1303 στο μεγάλο σεισμό καταστράφηκε ολοσχερώς. Για τον ίδιο λόγο η πλατεία ονομαζόταν ήδη Πεδίον του Άρεως και πριν από την ανέγερση του στρατώνα του Αγίου Γεωργίου. Όμως από το 1330 και εξής, μέχρις ότου χτίστηκαν οι στρατώνες, και επειδή δεν υπήρχαν καταλύματα για να στεγάζεται ο ενετικός στρατός, που ήταν κατ' εξοχήν μισθοφορικός, οι στρατιώτες διέμεναν στα σπίτια φτωχών οικογενειών.