33. ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΔΕΣ
ΚατεργÜρηδες (ερετικü προσωπικü των γαλερþν) δεν λεßπουν, δüξα να 'χει ο Θεüς. Σ' üλο το Βασßλειο εßναι γραμμÝνοι περßπου 40 χιλιÜδες Üνδρες, δυνατοß και συνηθισμÝνοι στις κακουχßες. Παρ' üλ' αυτÜ üμως φοβοýνται και πληρþνουν πολλÜ χρÞματα για να παν Üλλοι να υπηρετÞσουν στη θÝση εκεßνων που κτýπησε η τýχη. Σε περßπτωση μεγÜλης ανÜγκης θα χρειαστοýν μεγÜλες προσπÜθειες για να στρατολογηθοýν. Μερικοß Ýχουν την γνþμη πως κατÜ την στρατολüγηση των κατεργÜρηδων γßνονται απÜτες, μα, κατÜ τη γνþμη μου, κÜνουν λÜθος, γιατß üλων τα ονüματα, χωριü με χωριü, μπαßνουν μÝσα στην κÜλπη και κληρþνονται τüσοι üσοι αναλογοýν σε κÜθε χωριü, πÜντοτε παρουσßα του γενερÜλη και μερικþν προσþπων.
FRANCESCO MORESINI, RELAZIONE DI CANDIA 1629, ΜετÜφραση ΣτÝργιου Γ. ΣπανÜκη, ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Τüμος IΙ, σελ. 66-67, ΒΙΚΕΛΑΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 1950