Θρησκευτική ζωή

Οι Βενετοί θεωρούν την ορθόδοξη Εκκλησία ως απειλή για την κυριαρχία τους στην Κρήτη, καθώς αποτελεί πόλο συσπείρωσης του ορθόδοξου πληθυσμού και συνδετικό κρίκο με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Απομακρύνουν, λοιπόν, τους ηγέτες του ορθόδοξου κλήρου και απαγορεύουν τη χειροτονία ορθόδοξων ιερέων στο νησί. Στη θέση των ορθόδοξων επισκόπων τοποθετούνται Λατίνοι με επικεφαλής Αρχιεπίσκοπο. Στην προσπάθεια, όμως, επιβολής του καθολικισμού οι Κρητικοί αντιδρούν με φανατισμό. Ειδικά στην ύπαιθρο, ο καθολικός κλήρος αδυνατεί να επιβληθεί και περιορίζεται πλέον στα αστικά κέντρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, γύρω στο 1580, οι εκπρόσωποι του πάπα εκτιμούν ότι σε σύνολο 200.000 περίπου κατοίκων οι καθολικοί δεν ξεπερνούν τους 2.000.

Από τις αρχές, του 16^ου αιώνα η Βενετία υιοθετεί πιο ευέλικτη και ανεκτική πολιτική στα θρησκευτικά θέματα, γεγονός που αμβλύνει τις θρησκευτικές διαμάχες και συντελεί στη βελτίωση των σχέσεων με το ορθόδοξο στοιχείο. Χαρακτηριστικό αυτής της βελτίωσης είναι ότι την καθολική λιτανεία του Corpus Domini (Αγίας Δωρεάς), που πραγματοποιείται στο Χάνδακα, την παρακολουθούν και οι ορθόδοξοι κάτοικοι της πόλης.