Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας βρίσκονται οι Βενετοί ευγενείς και φεουδάρχες. Ακολουθούν οι Κρητικοί ευγενείς, αριστοκράτες δεύτερης κατηγορίας, των οποίων οι τίτλοι απονέμονται σε αντάλλαγμα στρατιωτικών ή άλλων υπηρεσιών προς το ενετικό κράτος. Οι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που κατοικούν στις πόλεις ονομάζονται πολίτες ή αστοί. Στη χαμηλότερη κοινωνική βαθμίδα ανήκουν τα λαϊκά στρώματα των πόλεων και οι αγρότες. Οι τελευταίοι αποτελούν και το πλέον πολυάριθμο, αλλά και εξαθλιωμένο τμήμα του πληθυσμού, καθώς βαρύνονται από δυσβάστακτες υποχρεώσεις και υφίστανται πολλαπλή καταπίεση.
Μεταξύ Βενετών αποίκων και ντόπιου πληθυσμού υπάρχουν αρχικά σαφείς διαχωρισμοί με αφετηρία κυρίως τη διαφορά θρησκευτικού δόγματος - καθολικοί οι πρώτοι, ορθόδοξοι οι δεύτεροι. Σταδιακά όμως, και καθώς η πολιτική της Βενετίας γίνεται πιο ανεκτική σε θρησκευτικά ζητήματα, διαμορφώνεται κλίμα αρμονικής συμβίωσης μεταξύ των δύο στοιχείων με ισχυρές αλληλεπιδράσεις.
