Η δεκαετία των πολέμων

Η δεκαετία 1912 - 1922 είναι για την Ελλάδα μία περίοδος αδιάκοπων, σχεδόν, πολεμικών αγώνων, που στοχεύουν στην υλοποίηση του εθνικού οράματος, της «Μεγάλης Ιδέας». Η αρχή γίνεται με τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913. Το καλοκαίρι του 1914 ξεσπά στην Ευρώπη ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στον οποίο η Ελλάδα μένει αρχικά ουδέτερη, χωρίς όμως να αποφεύγει τις εντάσεις και την πολεμική ετοιμότητα. Τελικά, το καλοκαίρι του 1917, η χώρα εμπλέκεται ενεργά στο «Μεγάλο πόλεμο» ως σύμμαχος των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία).

Ο Α΄ Παγκόσμιος τελειώνει το φθινόπωρο του 1918 και η Ελλάδα βρίσκεται στην πλευρά των νικητών και επιδιώκει την ικανοποίηση εδαφικών διεκδικήσεων στα Βαλκάνια (Θράκη) και τη Μικρά Ασία (περιοχή Σμύρνης). Τμήματα του ελληνικού στρατού συμμετέχουν στη μάλλον τυχοδιωκτική Ουκρανική Εκστρατεία, πολεμική επιχείρηση που διοργάνωσαν οι Αγγλογάλλοι εναντίον του καθεστώτος των Μπολσεβίκων στη νότια Ρωσία.

Το Μάιο του 1919 ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη με εντολή του Συμβουλίου της Ειρήνης, προκειμένου να εξασφαλίσει την τάξη και την ηρεμία στην περιοχή. Η παρουσία του όμως στη Μικρά Ασία αφυπνίζει την εθνική συνείδηση του τουρκικού στοιχείου. Αρχίζει έτσι μια ακόμη μεγάλη πολεμική περιπέτεια, η τραγικότερη αυτής της περιόδου. Τον Αύγουστο του 1922 ο τουρκικός στρατός με ηγέτη τον Κεμάλ εξαπολύει την αντεπίθεσή του. Η ελληνική ήττα σηματοδοτεί και τον ξεριζωμό του μικρασιατικού ελληνισμού.