Η δικτατορία Μεταξά

Ο Μεσοπόλεμος είναι για το χώρο της πολιτικής μια περίοδος αστάθειας, αναταραχών και σημαντικών μεταβολών. Κύριο χαρακτηριστικό της εποχής είναι η έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων, των Βενιζελικών και των Αντιβενιζελικών. Συχνές είναι, επίσης, οι παρεμβάσεις του στρατού στην πολιτική σκηνή, όπως για παράδειγμα το κίνημα των Πλαστήρα, Γονατά, Φωκά αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή, ή τα αποτυχημένα κινήματα βενιζελικών αξιωματικών το 1933 και το 1935.

Ως επιστέγασμα αυτών των εξελίξεων ο Ιωάννης Μεταξάς επιβάλλει στις 4 Αυγούστου 1936 την προσωπική του δικτατορία με τον πομπώδη και ασαφή τίτλο «Καθεστώς 4^ης Αυγούστου». Η περίοδος του Μεσοπολέμου είναι, άλλωστε, εποχή «άνθησης» των δικτατορικών καθεστώτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ειδικά μετά το παγκόσμιο οικονομικό κραχ το 1929 (Φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι στην Ιταλία από το 1922, Ναζιστικό καθεστώς στη Γερμανία το 1933, εμφύλιος πόλεμος και δικτατορία Φράνκο στην Ισπανία).