Φόροι

Δύο είναι οι βασικοί φόροι που υποχρεούνται να καταβάλλουν οι μη μουσουλμάνοι υπήκοοι του οθωμανικού κράτους: ο φόρος της δεκάτης, που αφορά στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων, και ο κεφαλικός φόρος, που βαρύνει όλους τους άρρενες άνω των 14 ετών. Ο πρώτος, παρά το όνομά του, προβλέπει καταβολή του 1/7 της παραγωγής. Η είσπραξη του φόρου ανατίθεται, κατόπιν πλειοδοσίας, σε ιδιώτες εκμισθωτές, οι οποίοι συχνά αυθαιρετούν σε βάρος των φορολογουμένων, αυξάνοντας το ποσοστό που οφείλουν να καταβάλλουν. Ιδιαίτερα βαρύς είναι και ο κεφαλικός φόρος. Το 1672 ο φόρος αυτός ανέρχεται σε 400 άσπρα (οθωμανικά νομίσματα), στα οποία προστίθενται 20 ακόμα άσπρα, ως αμοιβή του φοροεισπράκτορα. Το συνολικό ποσό αντιστοιχεί σε 30 περίπου ημερομίσθια ενός καλά αμειβομένου εργάτη.

Οι φορολογούμενοι επιβαρύνονται και με άλλους φόρους, τακτικούς και έκτακτους, καθώς και με διάφορες αγγαρείες, την παροχή δηλαδή δωρεάν εργασίας προς όφελος του δημοσίου. Φορολογικές υποχρεώσεις έχουν, τέλος, οι χριστιανοί υπήκοοι και απέναντι στην Εκκλησία της Κρήτης.