Γλωσσικές αλληλεπιδράσεις

Επίσημη γλώσσα του διοικητικού μηχανισμού είναι, ως τη Σύμβαση της Χαλέπας (1878), η τουρκική με αραβικούς χαρακτήρες (παλαιοτουρκική). Στην καθημερινή ζωή, όμως, κυριαρχεί η ελληνική, και μάλιστα η κρητική διάλεκτος. Εκτός των χριστιανών, και οι Κρητικοί μουσουλμάνοι είναι ελληνόγλωσσοι - οι περισσότεροι μάλιστα αγνοούν εντελώς την τουρκική. Συνέπεια, πάντως, αυτής της διγλωσσίας είναι η παρουσία λέξεων με τουρκική ρίζα στην κρητική διάλεκτο ακόμη και σήμερα, όπως π.χ. ο ντελικανής (delikanli = τρελό αίμα = ο ζωηρός νέος).

Εκεί, όμως, που η γλωσσική αλληλεπίδραση φαίνεται εντονότερα είναι στα οικογενειακά ονόματα. Πολλοί Τουρκοκρητικοί έχουν επίθετα με ελληνική - κρητική προέλευση, όπως για παράδειγμα Ψυχοπαιδάκης, Ορφανάκης, Χοχλίδης, Πορτοκαλάκης, Λαδάκης. Στον αντίποδα, πολλά είναι τα χριστιανικά οικογενειακά επίθετα που έχουν ως ρίζα λέξεις τουρκικές: Ουσταμανωλάκης (ousta = μάστορας), Μπιτσαξάκης (bicakci = μαχαιροποιός), Αλμπαντάκης (nalbant = πεταλωτής), Σεμερτζάκης (semerci = σαμαράς).