Φτώχεια

«...Δεν ξέρω ποια ήταν η άνεση ή η λαμπρότητα με την οποίαν ζούσαν οι προγενέστεροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι της περιοχής, αλλά τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο πενιχρό από το γεύμα στο σπίτι του παπά. Με φοβερή δυσκολία βρέθηκαν στο χωριό (πρόκειται για το Πισκοπιανό Πεδιάδος) τρία αυγά και μια οκά γάλα. Μετά από το φτωχικό δείπνο, προσπαθήσαμε να κοιμηθούμε. Οι σταθεροί κάτοικοι του μονόχωρου σπιτιού είναι ο παπάς, η γυναίκα του, δύο ψηλές κόρες, δύο γαϊδούρια, δύο αγελάδες και ένα μοσχάρι. Σε αυτούς προστέθηκε τώρα και η δική μου παρέα. Είναι σα να μεταφερθήκαμε σε μια εποχή πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια... Η παρουσία όμως των τετράποδων δεν ήταν το μόνο πρόβλημα στο σπίτι του παπά. Μπορώ να μιλήσω και για άλλους αναρίθμητους συντρόφους της κλίνης (εννοεί ψύλλους)...»

(Robert Pashley, Ταξίδια στην Κρήτη, Σύνδεσμος Τ.Ε.Δ.Κ. Κρήτης, 1994, τ. Α΄, σελ. 212)