Η σύμβαση της Χαλέπας
Σταθμό για τις πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές εξελίξεις στο νησί αποτελεί η Σύμβαση της Χαλέπας που υπογράφεται τον Οκτώβριο του 1878 και επικυρώνεται με σουλτανικό φιρμάνι. Οι διατάξεις αυτής της συμφωνίας βελτιώνουν τη θέση του χριστιανικού πληθυσμού και στοχεύουν στην καλύτερη λειτουργία του διοικητικού μηχανισμού στο νησί. Πιο συγκεκριμένα καθορίζεται χριστιανική πλειοψηφία (49 χριστιανοί έναντι 31 μουσουλμάνων πληρεξουσίων) στη Γενική Συνέλευση. Καθιερώνεται, ακόμη, ως επίσημη γλώσσα των δικαστηρίων και η ελληνική. Συστήνονται ειδικές υπηρεσίες που διευκολύνουν την οικονομική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα τα υποθηκοφυλακεία και τα συμβολαιογραφεία. Επιτρέπεται για πρώτη φορά στο νησί η έκδοση και κυκλοφορία εφημερίδων και κατοχυρώνεται νομοθετικά η πνευματική δραστηριότητα συλλόγων και σωματείων.
Απόσπασμα από φύλλο της εφημερίδας "Βακάι Γκίριτ" που εκδίδεται στην Κρήτη επί αιγυπτοκρατίας, 1831
Η πατρική οικία του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Χαλέπα, στην οποία έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, όπως ήταν μέχρι το 1927, 1927 (Ίδρυμα Ελευθερίου Βενιζέλου)
1671
1681
1691
1692
1715
1735
1735
1770
1771
1780
1810
1810
1812
1821
1821
1822
1822
1823
1824
1825
1828
1830
1831
1833
1840
1841
1850
1856
1858
1858
1862
1862
1866
1866
1868
1869
1875
1878
1878
1881
1889
1895
1895
1897
1897
1898
1898
1898