Ο ισχυρός στόλος των Bενετών και η πεποίθηση ότι από την πλευρά της θάλασσας είχαν πλήρη κυριαρχία, οδήγησαν τους στρατιωτικούς μηχανικούς και αξιωματικούς της Κάντια να μη δώσουν την ίδια βαρύτητα και σημασία στο τμήμα αυτό της οχύρωσης.

Η παράκτια οχύρωση αποτελείται από ευθύγραμμα τμήματα αποτελούμενα και αυτά από ισχυρή εξωτερική τοιχοποιία και εσωτερική επιχωμάτωση που στηρίζεται στο καταχωμένο σήμερα βυζαντινό τείχος. Στο παραπέτο των τειχών ανοίχθηκαν κανονιοθυρίδες για την αντιμετώπιση των επιθέσεων από τη θάλασσα αρχικά στο ανατολικό τμήμα από τους Βενετούς και αργότερα από τους Οθωμανούς στο δυτικό.

Το θαλάσσιο τείχος όπως φαίνεται από το Φρούριο του Κούλε, 1900 - 1905 (Τζ. Τζερόλα, Ηράκλειο, Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη)
Η παράκτια οχύρωση του Χάνδακα με τις επάλξεις από τον κόλπο του Δερματά και δυτικά, 1900 - 1905 (Τζ. Τζερόλα, Ηράκλειο, Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη)
Το θαλάσσιο τείχος από τον Κούλε, 2003 (φωτ. Εργαστήριο Πολυμέσων)