Οι πρώτοι που σκέφτονται να μεταφέρουν πηγαίο νερό στη διψασμένη πόλη του Χάνδακα είναι οι Βενετοί, ενώ την οριστική λύση στο πρόβλημα της ύδρευσης δίνει το 1626-1628 ο γενικός προβλεπτής Φραγκίσκο Μοροζίνι, που κατασκευάζει υδραγωγείο συγκεντρώνοντας τα νερά από τρεις πηγές του Γιούχτα.
Το νερό, μέσω ενός μεγάλου υδαταγωγού και με τη βοήθεια ειδικών υδατογέφυρων στη Σίλαμο και στη Φορτέτσα, φτάνει στην τάφρο του φρουρίου του Χάνδακα. Εντός των τειχών το νερό συνεχίζει την πορεία του για την κρήνη του Μοροζίνι μέσω υδαταγωγού, που περνά πάνω από τρεις καμάρες, στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας.
Μετά την οθωμανική κατάκτηση, το υδραγωγείο τίθεται πάλι σε λειτουργία, χωρίς ωστόσο να αποδίδει ικανοποιητικά κυρίως λόγω της κακής συντήρησής του.
Η υδατογέφυρα της Αγίας Ειρήνης κτισμένη το 1839, κατά τη διάρκεια της αιγυπτιακής κατοχής
Τμήμα των τριών καμαρών στην Πλατεία Ελευθερίας, πάνω από την πύλη του Αγίου Γεωργίου, 1900 - 1905 (Τζ. Τζερόλα, Ηράκλειο, Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη)
Οι τρεις καμάρες κατεδαφίζονται τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, το όνομα όμως διατηρείται ακόμη και σήμερα για την περιοχή αυτή, 1900
Ο υδαταγωγός Μοροζίνι πάνω στο παλαιό τείχος, 1900 (Τζ. Τζερόλα)
Η υδατογέφυρα του υδραγωγείου Μοροζίνι κοντά στη Σίλαμο