Οι πρώτοι που σκέφτονται να μεταφέρουν πηγαίο νερό στη διψασμένη πόλη του Χάνδακα είναι οι Βενετοί, ενώ την οριστική λύση στο πρόβλημα της ύδρευσης δίνει το 1626-1628 ο γενικός προβλεπτής Φραγκίσκο Μοροζίνι, που κατασκευάζει υδραγωγείο συγκεντρώνοντας τα νερά από τρεις πηγές του Γιούχτα.

Το νερό, μέσω ενός μεγάλου υδαταγωγού και με τη βοήθεια ειδικών υδατογέφυρων στη Σίλαμο και στη Φορτέτσα, φτάνει στην τάφρο του φρουρίου του Χάνδακα. Εντός των τειχών το νερό συνεχίζει την πορεία του για την κρήνη του Μοροζίνι μέσω υδαταγωγού, που περνά πάνω από τρεις καμάρες, στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας.

Μετά την οθωμανική κατάκτηση, το υδραγωγείο τίθεται πάλι σε λειτουργία, χωρίς ωστόσο να αποδίδει ικανοποιητικά κυρίως λόγω της κακής συντήρησής του.